(για να μη μπερδεύεστε αν είναι ο ματζικ ή η μάτζικ είναι η , απλά το διευκρινίζω!)
Χαιρομαι που υπαρχουν ανθρωποι που συμφωνουν...
νομίζω πλέον ξέρω ποιος είναι ο απώτερος στόχος μου. Να με αξιώσει ο Θεός να μπορεσω να ιδρύσω εγώ μια τέτοια ακαδημία..και δε το λέω τυχαία..
ποτέ δεν είδα τον εαυτό μου σαν προπονήτρια και αυτό γιατί πάντα σκεφτόμουν πως σαν αθλητρια ξεκίνησα, επαγγελματίας συνέχισα και αφού απέτυχα σε αυτό που ήθελα κλείνει το βιβλίο και δυστχώς πάμε για άλλα...πολλά χρόνια έλειψα συνειδητά από τα γήπεδα, ακόμα και να παίζω για τον εαυτό μου.
Πρόσφατα όμως έκανα το comeback...γεγογότα και συγκυρίες το φέραν έτσι και ξαναβρέθηκα στο γήπεδο αυτή τη φορά σαν coach..και τότε ήρθε όλη η μαγεία...δύσκολο να το μεταφέρω μιας που μόνο αν κάποιος έχει υπάρξει σε τέτοια στάδια μπορεί να καταλάβει..φανταστείτε από την σκληρή δουλειά, έβλεπα μέχρι και στον ύπνο μου να παίζω τέννις και να έχω τον πατέρα μου να φωνάζει "δεν κουνάς τα πόδια σου...ΚΟΥΝΑ ΤΑ ΣΟΥ ΛΕΩ!!"..και σηκωνόμουν απο το κρεββάτι και άρχιζα να κουνάω πόδια...
χωρίς υπερβολή όλο αυτό..
Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι πως, δεν "εκμεταλλέυτηκα" ποτέ την γνώση μου στο άθλημα σαν εύκολη λύση..αν νοιώθετε τι εννοω...νομίζω όμως τώρα πως κάτι μου κάνει κλικ...λεω να ξεκινησω δειλα δειλα..ποιος ξέρει..μπορεί να είμαι εγώ αυτή που θα βγάλει τον επόμενο Rafter !!(εχουμε και αδυναμιες)...
όλα αυτά που περιεγραψα στο πλανο ειναι ολα αυτά που μου λειψανε σαν αθλητρια και ολα αυτα που θα ήθελα να εχει το παιδι μου αν ποτε θελησει να παιξει τεννις..και ας μη γελιομαστε...το κάθε αθλημα..να υπαρχουν αθλητικες-εκπαιδευτικες ακαδημιες για το καθε αθλημα..
ευχηθείτε μου να τα καταφέρω....κάποια στιγμή και να είναι και σύντομα!