.
Φίλε Σάκη, θα ήθελα να κάνω δύο σχόλια στα όσα λες παραπάνω:
Α.
Ακριβώς έτσι είναι! Σιγά σιγά, αποκτώντας όλο και περισσότερη εμπειρία θα καταλαβαίνεις ολοένα και πιο πολύ ότι τα πάντα (περί «κριτικής» μιας ρακέτας) είναι πολυυυυυυύ σχετικά, εφόσον άλλοι «εξω-ρακετικοί» παράγοντες επηρεάζουν πολύ το κρινόμενο αποτέλεσμα. Οπότε τα flex, τα πλέγματα και οι τεχνικές, τελικά πηγαίνουν περίπατο!
Φυσικά και δέχομαι την σπουδαιότητα των τεχνικών χαρακτηριστικών και της τεχνικής, αλλά όλα αυτά είναι συγκρίσιμα μόνο σε απολύτως ίδιες καταστάσεις – και όχι ως «γενικές παραδοχές» όπως ίσως μπορεί κάποιος να τις θεωρήσει διαβάζοντας τα παραπάνω… ¨Οπως είδες η ίδια ρακέτα με "εύκολο αντίπαλο" είναι φιλική στο χέρι και με δύσκολο αντίπαλο (με δυνατά χτυπήματα) "φονική"... Η ρακέτα και στις 2 περιπτώσεις είναι όμως η ίδια...
Β.
Από τα παραπάνω που αναφέρεις καταλαβαίνω ότι το «feel» είναι ένα σημαντικό χαρακτηριστικό που αναζητάς στα πλέγματα. Εάν ισχύει, γιατί δεν πας σε πάχη 1.18 με 1.20 χιλ. που έχουν ομολογουμένως πολύ περισσότερη «αίσθηση» από τα παχύτερα; Έχεις δοκιμάσει κάποια λεπτότερα; Εάν όχι, μην έχεις ενδοιασμό ότι μπορεί να σπάσουν. Είναι πολύ δύσκολο, τουλάχιστον με πλέξιμο σε νορμάλ κιλά….
S.