Η πιο επιτυχημένη "ελληνική" ρακέτα! / Fischer Tennis Greek Club

[Simplicius]

-------------------------------------------------

Μέρος 2ο

Η πιο επιτυχημένη «ελληνική» ρακέτα!


Παίζοντας εκείνη την εποχή με την Prestige IG MP (18x20) ως «βασική ρακέτα» και λέω βασική καθώς τότε η «αρρώστια» με τις ρακέτες ήταν στα ύψη και άλλαζα ρακέτες ακόμα και μέσα στο ίδιο game (!!!), η πρώτη κλασική ρακέτα που σκέφτηκα να πάρω ήταν εύλογα η Head Pro Tour 630, μια ρακέτα 18x20 από το ίδιο καλούπι (mold) με τις Prestige, το PT57Α, αλλά φυσικά με άλλα, ανώτερα, υλικά, όπως πχ. το Twaron, αυτό το «μυθικό» πλέον υλικό, το οποίο λόγο κόστους έχει πάψει εδώ και πολλά χρόνια να χρησιμοποιείται από τους κατασκευαστές ρακετών.



Το κόστος μιας καινούργιας Pro Stock PT57Α ήταν για μένα εξαρχής απαγορευτικό, καθώς η τιμή τους κυμαίνεται σήμερα από 300 ως 500 ευρώ ανάλογα την σπανιότητα και την κατάσταση. Αλλά ακόμα και εάν αποφάσιζα να δώσω ένα τόσο μεγάλο ποσό για ρακέτα, σίγουρα η αγορά μιας ρακέτας αυτής της αξίας από ένα ιδιώτη από το εξωτερικό εμπεριέχει αρκετό ρίσκο... Ειδικά που στις σύγχρονες Pro Stock ρακέτες το όνομα ή έστω ο κωδικός του εκάστοτε επαγγελματία παίκτη για τον οποίο προορίζεται δεν αναγράφεται πια εσωτερικά του λαιμού, αλλά με κάποιο απλό αυτοκόλλητο ή και καθόλου.

Οπότε εστίασα την προσοχή μου για αγορά στην Head Pro Tour 630, την ίδια ουσιαστικά ρακέτα, από την εποχή που, όπως ανέφερα και στο πρώτο μέρος παραπάνω, οι ρακέτες του εμπορίου ήταν ίδιες με εκείνες που έπαιζαν οι επαγγελματίες παίκτες στο ATP Tour.



Αυτή η διαχρονική ρακέτα της Head, η PT630, κυκλοφόρησε από το 1994 έως στα τέλη της ίδιας δεκαετίας, σε εκδόσεις ΜΙΑ (Made in Austria) και DIA (Designed in Austria). Στην Αμερική είχε το όνομα Head Pro Tour 280 Trisys System ή PT280 εν συντομία.



Η ρακέτα αυτή έγινε ευρέως γνωστή από τον Αυστριακό Thomas Muster, νικητή του French Open 1995 και από τον θρυλικό Βραζιλιάνο Gustavo Kuerten, νικητή τριών French Open στα μονά (1997, 2000, 2001) ο οποιός ήταν επίσης και ο πρώτος παίκτης που χρησιμοποίησε πολυεστερικές χορδές (poly) στο Tour!

H PT630 χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα, φυσικά όπως είπαμε παραπάνω με κάποιο «επίκαιρο» paintjob, από αρκετούς κορυφαίους παίκτες. Πιο γνωστός ο Andy Murrey ο οποίος χρησιμοποιεί το ίδιο καλούπι (PT57Α) σε μια ειδική έκδοση, μόνο για εκείνον, με 16x19 πλέξη, ένας συνδυασμός δηλαδή που δεν κυκλοφόρησε ποτέ στο εμπόριο.



Η τιμή μιας PT630 ή PT280 κυμαίνεται από 120 έως 220 ευρώ περίπου, ανάλογα πάντα με την κατάσταση. Και γενικά είναι δύσκολο να βρει κανείς μια σε πραγματικά καλή κατάσταση πχ 8+/10. Και φυσικά στη χώρα μας, αδύνατον.

Η αναζήτηση της PT630 από μένα σταμάτησε πέρσι, για δύο κυρίως λόγους.
Ο πρώτος είναι ότι συνειδητοποίησα ότι η απαιτητική πλέξη 18x20 δεν είναι για τα «κυβικά» μου. Καλό το τρομερό κοντρόλ που προσφέρει μια τόσο πυκνή πλέξη, αλλά «θέλει χέρια» για να βγάλεις δυνατές μπαλιές. Και βέβαια ούτε για το μονίμα προβληματικό χέρι μου (tennis elbow γαρ) είναι φιλικό ένα τόσο πυκνό πλέγμα.
Ο δεύτερος και τελειωτικός λόγος ήταν ότι έχασα κυριολεκτικά μέσα από τα χέρια μου δύο ολοκαίνουργια κομμάτια που ένας Γερμανός, ολίγον άσχετος με τη σημερινή τους αξία, ξέθαψε από την ντουλάπα του και τα ανέβασε στο ebay σε εξευτελιστική τιμή. Με το που του έστειλα μήνυμα ρωτώντας εάν υπάρχει δυνατότητα αποστολής στην Ελλάδα, τριπλασίασε την τιμή, η οποία ακόμα και τότε ήταν κάτω από το 50% της πραγματικής τους αξίας, και δεν μου απάντησε ποτέ. Φυσικά την επόμενη μέρα οι δύο ολοκαίνουργιες PT630 του είχαν εξαφανιστεί! Τελικά οι Γερμανοί δεν είναι φίλοι μας....

Έτσι άδοξα έκλεισε η υπόθεση με τις Head Pro Tour 630.
σ.σ. Σήμερα που τα γράφω αυτά, δε στεναχωριέμαι ποια καθώς έχω αποφασίσει ότι δε θέλω να ξαναπαίξω με ρακέτα 18x20. Τότε βέβαια, πριν δύο περίπου χρόνια, αυτό δεν ίσχυε.

Η αναζήτηση συνεχίστηκε λοιπόν, για άλλα διαμάντια.
Και μάλιστα για ρακέτες-διαμάντια μέσα στις λάσπες! Δηλαδή κορυφαίες «επαγγελματικές» ρακέτες, που χρησιμοποιούσαν (ή και χρησιμοποιούν ακόμα μερικοί) κορυφαίοι τενίστες και των οποίων οι «καταναλωτικές» εκδόσεις (όπως είπαμε παραπάνω, πριν δύο δεκαετίες «επαγγελματικές» και «καταναλωτικές» ήταν το ίδιο και το αυτό) πωλούνται σήμερα στην Ευρώπη για λίγα ευρώ!

Συνεχίζεται...


-------------------------------------------------

[Simplicius]

-----------------------------------------------

Μέρος 3ο

Η πιο επιτυχημένη «ελληνική» ρακέτα!

Μετά το ναυάγιο με την PT630 (PT57Α), το οποίο είχε προηγουμένως και άλλα κωμικοτραγικά επεισόδια που δεν αναφέρω εδώ, αποφάσισα να αναζητήσω μια άλλη παραπλήσια ρακέτα.

Συγκεκριμένα, την επονομαζόμενη και ως «PT57 του φτωχού»!!! Την Tecnifibre TFight 315 ATP Ltd.!
Η ρακέτα αυτή κυκλοφόρησε to 2013 από την Γαλλική εταιρεία ως περιορισμένη Ltd. (Limited) έκδοση, με δύο σχεδόν ολόιδιες ρακέτες, με πλέξη 16x19 και 18x20 αντίστοιχα.



Από το σχήμα της, τα τεχνικά χαρακτηριστικά της, από κάποιους εργοστασιακούς κωδικούς που είχε κάτω από τις παλέτες και κυρίως από την γενικότερη αίσθηση (feel), πολλοί ήταν εκείνοι που τη σύγκριναν ευθέως με την PT57Α, θεωρώντας ότι είναι ξεκάθαρα μια Pro Stock ρακέτα την οποία για κάποιο άγνωστο λόγο, η Tecnifibre αποφάσισε να διαθέσει στο εμπόριο για λίγο καιρό. Φυσικά, όπως σχεδόν πάντα, υπήρχαν και κάποιο λιγότεροι που διαφωνούσαν με αυτή τη σύγκριση, θεωρώντας ότι η PT57 είναι διαφορετική και ανώτερη.

Η αλήθεια είναι ότι η Tecnifibre TFight 315 ATP Ltd. 18x20 που απέκτησα, είχε μια πρωτόγνωρη «μαγική» αίσθηση στο χτύπημα, που μέχρι τότε δεν είχα ξανασυναντήσει σε άλλη «ρακέτα εμπορίου». Το πρόβλημα με αυτή ήταν ότι, όπως κάθε ρακέτα Pro Stock, ήταν σχεδόν «unplayable» χωρίς την προσθήκη βάρους, ιδιαίτερα στις θέσεις 9-3 στο κεφάλι. Αυτή η προσθήκη όμως άλλαζε όλη τη μαλακή αίσθησή της, μετατρέποντάς την σε κάτι σχετικά σκληρό (για το δικό μου χέρι) και μάλλον συνηθισμένο...

Κάπου εκεί διαπίστωσα ότι θα ήταν προτιμότερο να βρω μια ρακέτα η οποία, τουλάχιστον από βάρος και ακόμη περισσότερο σε swingweight θα ήταν αρκετά κοντά στα τεχνικά χαρακτηριστικά που επιθυμώ, καθώς η προσθήκη βάρους στο κεφάλι άλλαζε κατά πολύ την «αίσθηση του stiffness» (και όχι φυσικά αυτό καθαυτό όπως το μετράμε σε ένα RDC) αλλά και όλη την αίσθηση (feel) της ρακέτας γενικότερα.

Συνέχισα να αναζητώ λοιπόν άλλες ρακέτες με κλασική player’s αίσθηση και «βαριά» τεχνικά χαρακτηριστικά. Τότε ακόμη δεν μου είχε έρθει η ιδέα να πάω κατευθείαν σε «ρακέτες-αντίκες» και έτσι αναζητούσα μόνο «σύγχρονες-κλασικές». Μοντέλα ρακετών δηλαδή που μπορούσε να βρει κάποιος καινούργια στα καταστήματα, ήταν όμως μοντέλα (ή επανεκδόσεις τους) τα οποία υπήρχαν σχεδόν απαράλλακτα στην αγορά για πάρα πολλά χρόνια!

Τέτοιες «κλασικοσύγχρονες» ρακέτες που πέρασαν από τα χέρια μου ήταν κάποιοι «κλώνοι» της Head PT57. όπως η Pro Kennex Heritage Type C98 Redondo MP, μια ρακέτα με φανατικούς οπαδούς, που συνεχίζει να πουλάει καλά, ιδιαίτερα στην Αμερική, απαράλλακτη, για περισσότερα από 12 χρόνια και η Pro’s Pro Art of War, η οποία υπήρξε επίσης στην αγορά επί μια 10ετία και με τιμή κυριολεκτικά «χώμα».

Επόμενη «κλασικοσύγχρονη» ήταν η Prince Classic Graphite 100 Longbody, μια πιο φιλική έκδοση της ρακέτας Prince Original Graphite 95 Longbody που χρησιμοποιούσε τη δεκαετία του ‘90 ο Michael Chang. Και αυτή έχει επίσης μέχρι σήμερα πολλούς φανατικούς οπαδούς, αρκεί βέβαια να έχει κάποιος τα χέρια να την κουνήσει! Θυμίζω ότι έχει, 72 εκ. μήκος και swingweight 334.



Τελευταία αυτής της «σειράς αναζητήσεων», αλλά σε καμία περίπτωση υποδεέστερη, μάλλον ανώτερη απ’ όλες τις προηγούμενες θα έλεγα, ήταν η Volkl C10 Pro. Μια ρακέτα που κυκλοφορεί σχεδόν απαράλλακτη, πέρα των αισθητικών αλλαγών σε χρώματα και γραφικά, επί σχεδόν 30 χρόνια!!! Στη διάρκεια όλων αυτών των ετών, οι διαδοχικές εκδόσεις της C10 Pro γίνονταν κάθε φορά λίγο ελαφρύτερες και λίγο σκληρότερες, ακολουθώντας και αυτές τις τάσεις των καιρών. Η δική μου C10 ήταν μια από τις πρώτες εκδόσεις και παρότι είχε μια «γλυκιά» flexy αίσθηση, είχε παράλληλα ένα πολύ μεγάλο στατικό βάρος που ο ώμος μου δεν άντεχε για πολύ...



Όμως, παρότι δεν με βόλεψαν 100%, αυτές οι δύο τελευταίες ρακέτες, η PCG 100 LB (16x18) και η C10 Pro (16x19), μου έδειξαν ένα νέο δρόμο! Μου έδειξαν ότι μια ρακέτα μπορεί να είναι σε όλα της player’s αλλά μπορεί παράλληλα να είναι αρκετά δυνατή και όχι «ψόφια» όπως οι περισσότερες player’s και ιδιαίτερα οι PT57 κλώνοι με το πυκνό 18x20 πλέγμα. Σίγουρα δεν είχαν το τρομερό control μιας C98 Redondo ή έστω μιας Prestige MP, αλλά είχαν αρκετά ικανοποιητικό, και στον αντίποδα μπορούσες να πάρεις πολύ πιο εύκολα το πάνω χέρι μέσα στο παιχνίδι και να αποφύγεις τη συνεχόμενη άμυνα που σε αναγκάζει μια 18x20 εάν δεν έχεις μια πολύ καλή φυσική κατάσταση...

Κάπου εκεί λοιπόν, στην αναζήτηση της χρυσής τομής μεταξύ του, με κοντρόλ αλλά σκληρού και αδύναμου 18x20 και των, φιλικότερων αλλά όχι και τόσο κοντρολαρισμένων 16x18 και 16x19, μου ήρθε η «επιφοίτηση» του ενδιάμεσου 16x20!!!

Μια αναζήτηση που μου αποκάλυψε την καλύτερη ρακέτα με την οποία έχω παίξει έως σήμερα και η οποία, κατά διαβολική σύμπτωση, είναι και η πιο επιτυχημένη «ελληνική» ρακέτα έως τώρα στο ATP Tour!

Συνεχίζεται...

----------------------------------------