Το ευχαριστώ είναι το λιγότερο...
Καλησπέρα σε όλους σας.
Θα ήθελα να ξεκινήσω με ένα ρητό ενός φίλου που έκανα χθες το βράδυ και το οποίο είχε πει στο παιδί του : " Το κακό είναι πιο δυνατό- ατομικά-, όμως το καλό- συλλογικά- νικάει όλα τα κακά μαζί"! Πραγματικά με άγγιξε η ανθρωπιά όλων σας, που με το δικό σας τρόπο με προσεγγίσατε. Όλοι έχετε συμβολή στο αποτέλεσμα που μόλις ήρθε... Πήρα τα χρήματα πίσω και έστειλα - με δικά μου έξοδα- το πράμα αυτό που λεγόταν ρακέτα! ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΟΛΟΥΣ ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΣ, ελπίζοντας πως κάποια μέρα θα συνεργαστούμε στο πλαίσιο του ιδανικού κόσμου που έχουμε , του τένις! Δεν θα το κάνω ατομικό τώρα για να ευχαριστήσω κάποιους ιδιαίτερα, καθώς εκείνοι ξέρουν ότι μου έδωσαν την ώθηση και τα εργαλεία για να τον ξεκουκουλώσω τελείως! Απλά ας μας κάνει την χάρη το φόρουμ, να τον πετάξει εκτός του χώρου μας. Και αυτόν και οποιονδήποτε άλλον προσπαθήσει να κάνει το οτιδήποτε!
Σας αφήνω με κάποιους στίχους που δείχνουν τον ψυχικό μου κόσμο: " Ώσπου τέλος ένιωσα κι' ας πα να με έλεγαν τρελό, ότι από ένα τίποτα γίνεται ο παράδεισος" Οδ. Ελύτης!
Καλή συνέχεια σε όλους!
Με εκτίμηση
Σφακιανάκης Νίκος
