.
Η πιο επιτυχημένη "ελληνική" ρακέτα!
https://s33.postimg.cc/7nkv4il7j/ell...eta-teaser.jpg
Just a teaser!
Την κρατάω ήδη στο χέρι μου!
Το θέμα έρχεται μέσα στο καλοκαίρι...
Μείνετε συντονισμένοι!!!
;)
.
Η πιο επιτυχημένη "ελληνική" ρακέτα!
https://s33.postimg.cc/7nkv4il7j/ell...eta-teaser.jpg
Just a teaser!
Την κρατάω ήδη στο χέρι μου!
Το θέμα έρχεται μέσα στο καλοκαίρι...
Μείνετε συντονισμένοι!!!
;)
.
Καθώς δεν θα ήθελα το συγκεκριμένο θέμα να είναι στατικό, ένας ακόμα "μονόλογος" του Simplicius ως συνήθως, αποφάσισα από το να το γράψω ολόκληρο και να το δημοσιεύσω στο τέλος, να το "σπάσω" σε κομμάτια.
Έτσι ο όποιος θέλει μπορεί να προσθέτει κάτι, να σχολιάζει κλπ. ανάμεσα στα μέρη του άρθρου.
Εξάλλου δεν έχω προλάβει να παίξω παρά ελάχιστα με τη συγκεκριμένη ρακέτα/ες και σίγουρα θα πάρει κάποιο καιρό...
Άραγε έχετε καταλάβει σε ποιά ρακέτα αναφέρομαι;
Ποιά είναι η πιο επιτυχημένη αγωνιστικά "ελληνική" ρακέτα;
( Παρακαλώ οι κολλητοί που είναι ενήμεροι να αποφύγουν τα spoiler! ).
.
-------------------------------------------------
Μέρος 1ο
Η πιο επιτυχημένη «ελληνική» ρακέτα!
Όπως ίσως γνωρίζουν οι φίλοι που παρακολουθούσαν τα ποσταρίσματά μου προηγούμενα χρόνια, τότε που έγραφα συχνά στο tennisforum, είχα πει κάποια στιγμή ότι για μένα «τελείωσαν οι ρακέτες τένις αυτής της δεκαετίας»! Για να μη πω της χιλιετίας!
Πίστευα και ακόμα πιστεύω ότι όλο αυτό το hype για την ετήσια παραγωγή «νέων μοντέλων» με νέες «επαναστατικές τεχνολογίες» δεν έχει να προσφέρει απολύτως τίποτα στους παίκτες, ακόμα και στην αρκετά αμφισβητούμενη περίπτωση να είναι υπαρκτό και όχι απλά ένα ακόμα «διαφημιστικό τρικ», ένα ακόμα τεχνολογικό «ταμπελάκι» επάνω στην ρακέτα.
Έτσι είχα αποφασίσει να αναζητώ τις επόμενες ρακέτες μου μόνο σε μοντέλα πίσω από το 2010 και ακόμα καλύτερα πριν από το 2000, δηλαδή της προηγούμενης χιλιετίας! Να ψάχνω δηλαδή να αγοράσω ρακέτες τένις από την εποχή που οι επαγγελματίες παίκτες χρησιμοποιούσαν τις ίδιες ακριβώς ρακέτες που είχε την ευκαιρία να αγοράσει κάθε καταναλωτής από ένα κατάστημα (φυσικά custom-αρισμένες στις προτιμήσεις τους) και όχι ρακέτες που να έχουν σχέση μόνο στα χρώματα (paint job) με τις αντίστοιχες εμπορικές εκδόσεις...
Μια πολύ μικρή παρένθεση εδώ για τα paint jobs και τους φημισμένους επαγγελματίες παίκτες που τα χρησιμοποιούν κατά κόρον, καθώς δεν θα ήθελα να κάνω το θέμα νομικό από τενιστικό:
Πολύ περιληπτικά θα σας πω ότι το 2016 ένας ιδιώτης, ο κύριος Ono πήγε στα δικαστήρια την Head γι’ αυτού του είδους την καταναλωτική εξαπάτηση (υπόθεση «Ono εναντίον Head Racquet Sports USA»). Εκεί επιβεβαιώθηκε και επίσημα, αφού λίγο πολύ όλοι οι «ψαγμένοι» το γνώριζαν, ότι γνωστοί παίκτες-πρεσβευτές της εταρείας, όπως ο Murray, o Djokovic, η Sharapova και άλλοι, χρησιμοποιούν στη πράξη ρακέτες που δεν έχουν καμία σχέση με τις διαφημιζόμενες καταναλωτικές, παρά μόνο το βάψιμο. Σε αρκετές περιπτώσεις, ούτε καν στον τύπο πλέξης με εκείνη που διαφήμιζαν, πχ. 16x19 αντί 18x20, κάτι δηλαδή που φαίνεται ξεκάθαρα και από μακριά!
Με δικαιολογίες των στελεχών του μάρκετινγκ στο δικαστήριο του τύπου, «δεν είναι εξαπάτηση όταν αναφέρουμε ότι οι φημισμένοι παίκτες μας παίζουν με τις συγκεκριμένες ρακέτες, είναι απλά ανακρίβεια» (!!!) και αρκετές άλλες αντίστοιχες, σίγουρα αισθάνθηκαν τυχεροί που η εταιρεία δεν τιμωρήθηκε με κάποιο βαρύ πρόστιμο!
Τελικά αυτό που έγινε μόνο, ήταν μια σύσταση από την αμερικανική επιτροπή εμπορίου FTC προς τις εταιρείες ότι «όταν μια διαφήμιση αναφέρει ότι ένας πρεσβευτής της φίρμας χρησιμοποιεί ένα συγκεκριμένο προϊόν της, εκείνος πρέπει πράγματι να το χρησιμοποιεί κατά τη στιγμή της διαφημιστικής αναφοράς» και ότι «οι διαφημιζόμενοι υπόκεινται σε ευθύνη για ψευδείς ή αβάσιμες δηλώσεις που γίνονται μέσω πρεσβευτών της φίρμας». Αυτό ανάγκασε τη συγκεκριμένη εταιρεία να αναδιπλωθεί και μαζί της φυσικά όλες οι υπόλοιπες!
https://s33.postimg.cc/3xeufndhr/endorsments-1.jpg
Στη φωτογραφία επάνω: Μέσα στην κόκκινη γραμμή «Racket specifications on endorsed consumer models may vary from the models used by Pros for match-play». Η διαφορά του μεγέθους των γραμμάτων των κειμένων είναι η πραγματική!
https://i.postimg.cc/PJ124vB7/endorsments-2.jpg
Στη φωτογραφία επάνω (μέσα στην κόκκινη γραμμή): ΟΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ ΠΑΙΚΤΕΣ ΤΗΣ BABOLAT ΕΝΔΕΧΕΤΑΙ ΝΑ ΠΑΙΖΟΥΝ ΜΕ ΑΛΛΑΓΜΕΝΕΣ Ή ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΜΟΝΤΕΛΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΡΑΚΕΤΕΣ ΠΟΥ ΑΠΕΙΚΟΝΙΖΟΝΤΑΙ.
Στην πράξη αυτό που «κέρδισαν» οι καταναλωτές είναι ότι από τότε τα διαφημιστικά κείμενα των κατασκευαστών ρακετών τένις είναι πολύ προσεκτικά διατυπωμένα και παρότι η εικόνα του διάσημου παίκτη βρίσκεται δίπλα στην υποτιθέμενη ρακέτα του, πουθενά δε αναφέρεται ότι εκείνος παίζει με αυτή. Το αντίθετο μάλιστα! Αναφέρεται ξεκάθαρα ότι «οι τεχνικές προδιαγραφές στις πρεσβευόμενες καταναλωτικές ρακέτες ενδέχεται να διαφέρουν από τα μοντέλα ρακετών που χρησιμοποιούν οι Επαγγελματίες παίκτες στους αγώνες». Αρκεί βέβαια να έχει κανείς πολύ καλό μεγεθυντικό φακό για να το διαβάσει!!! Τέλος παρένθεσης.
Άρχισα να ψάχνω λοιπόν, όπως είπα παραπάνω, για παλαιότερες ρακέτες!
Συνεχίζεται...
-------------------------------------------------
-------------------------------------------------
Μέρος 2ο
Η πιο επιτυχημένη «ελληνική» ρακέτα!
Παίζοντας εκείνη την εποχή με την Prestige IG MP (18x20) ως «βασική ρακέτα» και λέω βασική καθώς τότε η «αρρώστια» με τις ρακέτες ήταν στα ύψη και άλλαζα ρακέτες ακόμα και μέσα στο ίδιο game (!!!), η πρώτη κλασική ρακέτα που σκέφτηκα να πάρω ήταν εύλογα η Head Pro Tour 630, μια ρακέτα 18x20 από το ίδιο καλούπι (mold) με τις Prestige, το PT57Α, αλλά φυσικά με άλλα, ανώτερα, υλικά, όπως πχ. το Twaron, αυτό το «μυθικό» πλέον υλικό, το οποίο λόγο κόστους έχει πάψει εδώ και πολλά χρόνια να χρησιμοποιείται από τους κατασκευαστές ρακετών.
https://i.postimg.cc/4373zgqF/pt-57a.jpg
Το κόστος μιας καινούργιας Pro Stock PT57Α ήταν για μένα εξαρχής απαγορευτικό, καθώς η τιμή τους κυμαίνεται σήμερα από 300 ως 500 ευρώ ανάλογα την σπανιότητα και την κατάσταση. Αλλά ακόμα και εάν αποφάσιζα να δώσω ένα τόσο μεγάλο ποσό για ρακέτα, σίγουρα η αγορά μιας ρακέτας αυτής της αξίας από ένα ιδιώτη από το εξωτερικό εμπεριέχει αρκετό ρίσκο... Ειδικά που στις σύγχρονες Pro Stock ρακέτες το όνομα ή έστω ο κωδικός του εκάστοτε επαγγελματία παίκτη για τον οποίο προορίζεται δεν αναγράφεται πια εσωτερικά του λαιμού, αλλά με κάποιο απλό αυτοκόλλητο ή και καθόλου.
Οπότε εστίασα την προσοχή μου για αγορά στην Head Pro Tour 630, την ίδια ουσιαστικά ρακέτα, από την εποχή που, όπως ανέφερα και στο πρώτο μέρος παραπάνω, οι ρακέτες του εμπορίου ήταν ίδιες με εκείνες που έπαιζαν οι επαγγελματίες παίκτες στο ATP Tour.
https://i.postimg.cc/pXRy335p/PT630.jpg
Αυτή η διαχρονική ρακέτα της Head, η PT630, κυκλοφόρησε από το 1994 έως στα τέλη της ίδιας δεκαετίας, σε εκδόσεις ΜΙΑ (Made in Austria) και DIA (Designed in Austria). Στην Αμερική είχε το όνομα Head Pro Tour 280 Trisys System ή PT280 εν συντομία.
https://i.postimg.cc/zDg8p7d3/pt-630-players.jpg
Η ρακέτα αυτή έγινε ευρέως γνωστή από τον Αυστριακό Thomas Muster, νικητή του French Open 1995 και από τον θρυλικό Βραζιλιάνο Gustavo Kuerten, νικητή τριών French Open στα μονά (1997, 2000, 2001) ο οποιός ήταν επίσης και ο πρώτος παίκτης που χρησιμοποίησε πολυεστερικές χορδές (poly) στο Tour!
H PT630 χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα, φυσικά όπως είπαμε παραπάνω με κάποιο «επίκαιρο» paintjob, από αρκετούς κορυφαίους παίκτες. Πιο γνωστός ο Andy Murrey ο οποίος χρησιμοποιεί το ίδιο καλούπι (PT57Α) σε μια ειδική έκδοση, μόνο για εκείνον, με 16x19 πλέξη, ένας συνδυασμός δηλαδή που δεν κυκλοφόρησε ποτέ στο εμπόριο.
https://i.postimg.cc/GpLm5D4V/murray1.jpg
Η τιμή μιας PT630 ή PT280 κυμαίνεται από 120 έως 220 ευρώ περίπου, ανάλογα πάντα με την κατάσταση. Και γενικά είναι δύσκολο να βρει κανείς μια σε πραγματικά καλή κατάσταση πχ 8+/10. Και φυσικά στη χώρα μας, αδύνατον.
Η αναζήτηση της PT630 από μένα σταμάτησε πέρσι, για δύο κυρίως λόγους.
Ο πρώτος είναι ότι συνειδητοποίησα ότι η απαιτητική πλέξη 18x20 δεν είναι για τα «κυβικά» μου. Καλό το τρομερό κοντρόλ που προσφέρει μια τόσο πυκνή πλέξη, αλλά «θέλει χέρια» για να βγάλεις δυνατές μπαλιές. Και βέβαια ούτε για το μονίμα προβληματικό χέρι μου (tennis elbow γαρ) είναι φιλικό ένα τόσο πυκνό πλέγμα.
Ο δεύτερος και τελειωτικός λόγος ήταν ότι έχασα κυριολεκτικά μέσα από τα χέρια μου δύο ολοκαίνουργια κομμάτια που ένας Γερμανός, ολίγον άσχετος με τη σημερινή τους αξία, ξέθαψε από την ντουλάπα του και τα ανέβασε στο ebay σε εξευτελιστική τιμή. Με το που του έστειλα μήνυμα ρωτώντας εάν υπάρχει δυνατότητα αποστολής στην Ελλάδα, τριπλασίασε την τιμή, η οποία ακόμα και τότε ήταν κάτω από το 50% της πραγματικής τους αξίας, και δεν μου απάντησε ποτέ. Φυσικά την επόμενη μέρα οι δύο ολοκαίνουργιες PT630 του είχαν εξαφανιστεί! Τελικά οι Γερμανοί δεν είναι φίλοι μας....
Έτσι άδοξα έκλεισε η υπόθεση με τις Head Pro Tour 630.
σ.σ. Σήμερα που τα γράφω αυτά, δε στεναχωριέμαι ποια καθώς έχω αποφασίσει ότι δε θέλω να ξαναπαίξω με ρακέτα 18x20. Τότε βέβαια, πριν δύο περίπου χρόνια, αυτό δεν ίσχυε.
Η αναζήτηση συνεχίστηκε λοιπόν, για άλλα διαμάντια.
Και μάλιστα για ρακέτες-διαμάντια μέσα στις λάσπες! Δηλαδή κορυφαίες «επαγγελματικές» ρακέτες, που χρησιμοποιούσαν (ή και χρησιμοποιούν ακόμα μερικοί) κορυφαίοι τενίστες και των οποίων οι «καταναλωτικές» εκδόσεις (όπως είπαμε παραπάνω, πριν δύο δεκαετίες «επαγγελματικές» και «καταναλωτικές» ήταν το ίδιο και το αυτό) πωλούνται σήμερα στην Ευρώπη για λίγα ευρώ!
Συνεχίζεται...
-------------------------------------------------
.
Είχα πει ότι θα βάλω αυτό το θέμα ολόκληρο μέσα στο καλοκαίρι, αλλά τελικά παλεύω για τα Χριστούγεννα...
Τέλος πάντων... Πάρτε και το Νο3!
-----------------------------------------------
Μέρος 3ο
Η πιο επιτυχημένη «ελληνική» ρακέτα!
Μετά το ναυάγιο με την PT630 (PT57Α), το οποίο είχε προηγουμένως και άλλα κωμικοτραγικά επεισόδια που δεν αναφέρω εδώ, αποφάσισα να αναζητήσω μια άλλη παραπλήσια ρακέτα.
Συγκεκριμένα, την επονομαζόμενη και ως «PT57 του φτωχού»!!! Την Tecnifibre TFight 315 ATP Ltd.!
Η ρακέτα αυτή κυκλοφόρησε to 2013 από την Γαλλική εταιρεία ως περιορισμένη Ltd. (Limited) έκδοση, με δύο σχεδόν ολόιδιες ρακέτες, με πλέξη 16x19 και 18x20 αντίστοιχα.
https://i.postimg.cc/GtJMPqnm/TFight315-Ltd.jpg
Από το σχήμα της, τα τεχνικά χαρακτηριστικά της, από κάποιους εργοστασιακούς κωδικούς που είχε κάτω από τις παλέτες και κυρίως από την γενικότερη αίσθηση (feel), πολλοί ήταν εκείνοι που τη σύγκριναν ευθέως με την PT57Α, θεωρώντας ότι είναι ξεκάθαρα μια Pro Stock ρακέτα την οποία για κάποιο άγνωστο λόγο, η Tecnifibre αποφάσισε να διαθέσει στο εμπόριο για λίγο καιρό. Φυσικά, όπως σχεδόν πάντα, υπήρχαν και κάποιο λιγότεροι που διαφωνούσαν με αυτή τη σύγκριση, θεωρώντας ότι η PT57 είναι διαφορετική και ανώτερη.
Η αλήθεια είναι ότι η Tecnifibre TFight 315 ATP Ltd. 18x20 που απέκτησα, είχε μια πρωτόγνωρη «μαγική» αίσθηση στο χτύπημα, που μέχρι τότε δεν είχα ξανασυναντήσει σε άλλη «ρακέτα εμπορίου». Το πρόβλημα με αυτή ήταν ότι, όπως κάθε ρακέτα Pro Stock, ήταν σχεδόν «unplayable» χωρίς την προσθήκη βάρους, ιδιαίτερα στις θέσεις 9-3 στο κεφάλι. Αυτή η προσθήκη όμως άλλαζε όλη τη μαλακή αίσθησή της, μετατρέποντάς την σε κάτι σχετικά σκληρό (για το δικό μου χέρι) και μάλλον συνηθισμένο...
Κάπου εκεί διαπίστωσα ότι θα ήταν προτιμότερο να βρω μια ρακέτα η οποία, τουλάχιστον από βάρος και ακόμη περισσότερο σε swingweight θα ήταν αρκετά κοντά στα τεχνικά χαρακτηριστικά που επιθυμώ, καθώς η προσθήκη βάρους στο κεφάλι άλλαζε κατά πολύ την «αίσθηση του stiffness» (και όχι φυσικά αυτό καθαυτό όπως το μετράμε σε ένα RDC) αλλά και όλη την αίσθηση (feel) της ρακέτας γενικότερα.
Συνέχισα να αναζητώ λοιπόν άλλες ρακέτες με κλασική player’s αίσθηση και «βαριά» τεχνικά χαρακτηριστικά. Τότε ακόμη δεν μου είχε έρθει η ιδέα να πάω κατευθείαν σε «ρακέτες-αντίκες» και έτσι αναζητούσα μόνο «σύγχρονες-κλασικές». Μοντέλα ρακετών δηλαδή που μπορούσε να βρει κάποιος καινούργια στα καταστήματα, ήταν όμως μοντέλα (ή επανεκδόσεις τους) τα οποία υπήρχαν σχεδόν απαράλλακτα στην αγορά για πάρα πολλά χρόνια!
Τέτοιες «κλασικοσύγχρονες» ρακέτες που πέρασαν από τα χέρια μου ήταν κάποιοι «κλώνοι» της Head PT57. όπως η Pro Kennex Heritage Type C98 Redondo MP, μια ρακέτα με φανατικούς οπαδούς, που συνεχίζει να πουλάει καλά, ιδιαίτερα στην Αμερική, απαράλλακτη, για περισσότερα από 12 χρόνια και η Pro’s Pro Art of War, η οποία υπήρξε επίσης στην αγορά επί μια 10ετία και με τιμή κυριολεκτικά «χώμα».
Επόμενη «κλασικοσύγχρονη» ήταν η Prince Classic Graphite 100 Longbody, μια πιο φιλική έκδοση της ρακέτας Prince Original Graphite 95 Longbody που χρησιμοποιούσε τη δεκαετία του ‘90 ο Michael Chang. Και αυτή έχει επίσης μέχρι σήμερα πολλούς φανατικούς οπαδούς, αρκεί βέβαια να έχει κάποιος τα χέρια να την κουνήσει! Θυμίζω ότι έχει, 72 εκ. μήκος και swingweight 334.
https://i.postimg.cc/YCydxvZY/prince-pcg-pog.jpg
Τελευταία αυτής της «σειράς αναζητήσεων», αλλά σε καμία περίπτωση υποδεέστερη, μάλλον ανώτερη απ’ όλες τις προηγούμενες θα έλεγα, ήταν η Volkl C10 Pro. Μια ρακέτα που κυκλοφορεί σχεδόν απαράλλακτη, πέρα των αισθητικών αλλαγών σε χρώματα και γραφικά, επί σχεδόν 30 χρόνια!!! Στη διάρκεια όλων αυτών των ετών, οι διαδοχικές εκδόσεις της C10 Pro γίνονταν κάθε φορά λίγο ελαφρύτερες και λίγο σκληρότερες, ακολουθώντας και αυτές τις τάσεις των καιρών. Η δική μου C10 ήταν μια από τις πρώτες εκδόσεις και παρότι είχε μια «γλυκιά» flexy αίσθηση, είχε παράλληλα ένα πολύ μεγάλο στατικό βάρος που ο ώμος μου δεν άντεχε για πολύ...
https://i.postimg.cc/W3ZYzs9r/c10pro.jpg
Όμως, παρότι δεν με βόλεψαν 100%, αυτές οι δύο τελευταίες ρακέτες, η PCG 100 LB (16x18) και η C10 Pro (16x19), μου έδειξαν ένα νέο δρόμο! Μου έδειξαν ότι μια ρακέτα μπορεί να είναι σε όλα της player’s αλλά μπορεί παράλληλα να είναι αρκετά δυνατή και όχι «ψόφια» όπως οι περισσότερες player’s και ιδιαίτερα οι PT57 κλώνοι με το πυκνό 18x20 πλέγμα. Σίγουρα δεν είχαν το τρομερό control μιας C98 Redondo ή έστω μιας Prestige MP, αλλά είχαν αρκετά ικανοποιητικό, και στον αντίποδα μπορούσες να πάρεις πολύ πιο εύκολα το πάνω χέρι μέσα στο παιχνίδι και να αποφύγεις τη συνεχόμενη άμυνα που σε αναγκάζει μια 18x20 εάν δεν έχεις μια πολύ καλή φυσική κατάσταση...
Κάπου εκεί λοιπόν, στην αναζήτηση της χρυσής τομής μεταξύ του, με κοντρόλ αλλά σκληρού και αδύναμου 18x20 και των, φιλικότερων αλλά όχι και τόσο κοντρολαρισμένων 16x18 και 16x19, μου ήρθε η «επιφοίτηση» του ενδιάμεσου 16x20!!!
Μια αναζήτηση που μου αποκάλυψε την καλύτερη ρακέτα με την οποία έχω παίξει έως σήμερα και η οποία, κατά διαβολική σύμπτωση, είναι και η πιο επιτυχημένη «ελληνική» ρακέτα έως τώρα στο ATP Tour!
Συνεχίζεται...
----------------------------------------
θα μας πεις τελικά ποια είναι η θα μας σκάσεις ; :p
θέλω να πάω να την αγοράσω και μετά να μπω εδώ μέσα και να κράζω λολ
Σιγά που θα το αποκαλύψω πριν μαζέψω όσες περισσότερες μπορώ!!! :p :p
Μάλλον στο επόμενο (το πολύ στο μεθεπόμενο) μέρος θα σου λυθεί η απορία...
Προς το παρόν θα βολευτείς με λίγο ...Πλάτωνα!!!
ΠΛΑΤΩΝΟΣ ΤΙΜΑΙΟΣ, εδ. 23a-b
«Εμείς λοιπόν ό,τι ωραίο, σπουδαίο ή αξιοπερίεργο ακούμε πως συνέβη είτε στη χώρα σας είτε εδώ ή οπουδήποτε αλλού το καταγράφουμε από πάρα πολύ παλιά στους ναούς μας και το διασώζουμε. Αντίθετα, στη δική σας περίπτωση και σε άλλες ανάλογες,...πέφτουν επάνω σας οι καταιγίδες του ουρανού, σαν επιδημία που επανέρχεται πάλι και πάλι σε τακτά χρονικά διαστήματα, και σας αφήνουν μόνο με τους αγράμματους και τους ακαλλιέργητους. Κι έτσι ξεκινάτε πάλι από την αρχή, σαν να ξανανιώνετε, χωρίς να ξέρετε όσα έγιναν παλαιότερα εδώ ή στη χώρα σας».
Το παραπάνω εξηγεί αρκετά ικανοποιητικά πώς ρακέτες σαν αυτή για την οποία μιλάμε ξεχάστηκαν διαμέσου των χρόνων και μαζί τους η τεράστια ανωτερότητα που είχαν στην αίσθηση... :(
Ο Nole με την PT75A cusromarismeni παίζει γιατί έχω ακούσει ότι ίσως του φτιάχνουν μέχρι και το mold της Wilson που έπαιζε πριν πάει στη Head...?
Κάπου είχα διαβάσει ότι ο Κλαουδάτος δεν παίζει στην πραγματικότητα με Blade 98S , και ότι πρόκειται για paintjob .
Όχι, o Nole παίζει με Head PT113.
Ίδιο mold και TwinTube τεχνολογία με την Head Ti. Radical MP. Φυσικά με άλλο layup, ειδικά για εκείνον.
Σας την πούλαγα πέρσι τέτοια εποχή στο 50άρικο και δεν ενδιαφέρθηκε κανένας...
Τελικά την πήρε μια κοπέλα από τον Βόλο, μέσω Χ.Ε., που φαντάζομαι ότι δεν έχει διανοηθεί καν τη ρακέτα έχει στα χέρια της...
Εντάξει, τα "υλικά" αυτής με εκείνη του Djokovic, προφανώς δεν έχουν καμιά σχέση μεταξύ τους, αλλά και μόνο για την ιστορία του καλουπιού και το "Made in Austria" επάνω της ...αξίζει!
Η πλάκα είναι ότι η Head έχει βάλει τον Djokovic που παίζει με Radical να διαφημίζει τις Speed και τον Murray που παίζει με καλούπι Prestige (PT57) να προωθεί τις Radical! Ότι να 'ναι...
Ευχάριστο να σε διαβάζω κάθε φορά που γράφεις κάτι "γιατρέ". Μη μου το κάνεις όμως το άρθρο σου επεισόδιο της Λάμψης και περιμένουμε να δούμε αν θα πουληθεί η τζαϊαντ... !
Το οποίο layup το έχει αλλάξει κανα δυο φορές από τότε που γύρισε από τον τραυματισμό στο χέρι. Τεσπα διαβάζω ότι από τις pro stock ρακέτες που μπορείς να βρεις εύκολα και να πάρεις γεύση από ρακέτα αθλητών είναι η παρακάτω. Έχεις άποψη ;
https://www.tenniswarehouse-europe.com/Pacific_BXT_X_Force_Pro_No_1_Racket/descpageRCPACIH-XFP1.html
Επίσης η Wilson Ultra Tour φημολογείται ότι είναι ενας από τους κωδικούς της H19 mold. Προσωπικά δε μου άρεσε καθόλου σε stock spec θέλει να παίξεις με lead για να λάμψει.
.
Χαχαχα. Κοίτα, με το ATP Finals να ξεκινάει αύριο, δεν έχεις ελπίδα...
«Sorry, No Bonus» που λέγανε και στο χωριό μου!
Μεγάλη κουβέντα αυτή! Πάντως δεν έχω παίξει με τη συγκεκριμένη.
Αφού με ξέρεις τώρα. Με 160 κασέρι, περίμενα να την πάρεις εσύ και μετά να μου τη δώσεις για τα κλασικά «50» !!! Αλλά έχεις χαλάσει πια... Τώρα βάζεις και την συναισθηματική αξία του χωρισμού και στο τέλος πάλι βγαίνουν μια η άλλη! Χαχαχαχα
Όταν είχε πρωτοβγεί είχα ενθουσιαστεί με την ιδέα.
Μετά ξενέρωσα με το 18x20 και μου έφυγε.
Πάντως και οι δύο που λες είναι ρακέτες που θα ήθελα να δοκιμάσω, καθώς έχουν «κλασικές ρίζες». Δεν ξέρω όμως αν καμία τους κουβαλάει την «αυθεντική» κλασική αίσθηση... Συνήθως εκείνοι που έχουν και τις παλιές και τις νέες, λένε όχι...
Πάω να δω Στέφανο τώρα!
Έτσι όπως πάει (και βέβαια το εύχομαι ολόψυχα) θα μας χαλάσει το συγκεκριμένο άρθρο και η «πιο επιτυχημένη» θα είναι η δική του ρακέτα!
Ο τσάμπας πέθανε ρε. Και να στο πω και χύμα να το ακούσουν και οι άλλοι. Το 90% όσων ασχολούνται εδώ μέσα είναι τσαμπατζήδες. Αγοράζουμε καινούργιες ρακέτες τόσα χρόνια των 200 ευρώ και σου λένε μετά στις αγγελίες φιλαράκι διαθέτω μέχρι 90 ευρώ και δεν βγαίνω και άλλες τέτοιες πίπες. Αυτό είναι το τενιστικο κοινο του φόρουμ. Εξάλλου τα τελευταία χρόνια οι νέες ρακέτες ακολουθούν babolat μονοπάτια σε stiffness και εύκολη δύναμη. Δεν αξίζει να ασχοληθείς με τα συγχρονα τηγανια. Έχω βάλει συγκεκριμένα ένα διαμάντι αγγελία στα 60 ευρώ την head speed mp youtek όταν η head έβγαζε πραγματικές ρακέτες πριν τις graphene και οι πουθεναδες μου λένε 40 ευρώ και κατι τέτοια όταν στο eBay παίζει στα 140 ευρώ και πάνω. Άντε γεια ζώα πάρτε καμία pure drive γιατί μέχρι για εκεί είστε. Και μην ακούσω κανέναν να γράφει για προσφορά και ζήτηση. Να μάθετε να σέβεστε ζώα. Ο άλλος πούλαγε phantom pro 140 ευρώ μέσα στο μήνα που βγηκε και δεν μπορούσε να τη δώσει. Τι να πει κανείς από εκεί κ πέρα. Rant mode off. Αυτά που γράφω εκπροσωπούν πολλά παιδιά του forum......
Οοοου, έχεις βάλει τόσα πολλά διαφορετικά θέματα μέσα σε μια παράγραφο, που δεν ξέρω τι να πρωτοαπαντήσω!!!!
Πρώτον, ο «τσάμπας» δεν πέθανε! Καρατσεκαρισμένο!
Οι τελευταίες τρεις ρακέτες μου, σε κατάσταση 9+/10, ήρθαν από το εξωτερικό με 25 ευρώ η μια, μαζί με τα μεταφορικά.
ΑΚΡΙΒΩΣ ΟΙ ΙΔΙΕΣ υπάρχουν και στο eBay με 110-120 ευρώ...
Εκεί φίλε, όταν κάποιος δεν θέλει πια μια ρακέτα, ουσιαστικά τη χαρίζει.
Και για να μην πει χαρίζεται και τη πάρει οποιοσδήποτε τυχαίος, βάζει μια συμβολική τιμή 10-15 ευρώ, ώστε να πάει σε κάποιον που τη θέλει πραγματικά.
Σε περίπτωση πάλι που εννοείς τον «Έλληνα τσάμπα» αυτός δε γεννήθηκε ποτέ για να πεθάνει...
Δυστυχώς στη χώρα μας (βάζω και το εαυτό μου μέσα) προφανώς και λόγω της καπελωμένης τιμής στα πάντα θεωρούμε κάθε αγορά αντικειμένου ( που στο φινάλε είναι «αναλώσιμο» ) ως την «επένδυση του αιώνα». Πρώτα το ψειρίζουμε μέχρι αηδίας για να το πάρουμε και στη συνέχεια, όταν αποφασίζουμε να το δώσουμε μετά από 10 χρόνια, θέλουμε και όλα τα λεφτά μας πίσω.
Αυτό δεν έχει να κάνει με συγκεκριμένα άτομα και με το φόρουμ, αλλά με κάθε πράγμα και με το 80% της κοινωνίας! Ρίξε μια ματιά πχ. στη ΧΕ για ότι πράγμα θέλεις, από ρακέτα μέχρι αυτοκίνητο και μετά ψάξε για τα ίδια πράγματα στην αντίστοιχη Χρυσή Ευκαιρία πχ. της Γερμανίας. Έχουν λιγότερο από τη μισή «ελληνική» τιμή...
Όσο για τη Head Speed MP Youtek που αναφέρεις, στο eBay (που δεν το λες και από τα πιο φτηνά) έχει από 45 έως 55 ευρώ (τουλάχιστον σε 3-4 αγγελίες που βλέπω τώρα). Επίσης, με αναζήτηση εδώ στο φόρουμ, θα βρεις παλιές αγγελίες για άλλες τόσες, με τιμή όλες στα 50 ευρώ και μάλιστα ήδη από το 2013!
Μάλλον το 140 που λες αναφέρεται σε καινούργια (NOS). Όντως βλέπω μια ολοκαίνουργια στα 130.
Όσο για το φίλο με την Phantom Pro, συμφωνώ ότι το 140 είναι λίγο, αλλά σκέψου ότι μιλάς για μια πάρα πολύ ιδιαίτερη ρακέτα, που απευθύνεται σε απειροελάχιστους. Αυτή τη δυσκολία τη ξέρεις από πριν, όταν την αγοράζεις.
Τέλος πάντων, το χαρμόσυνο νέο είναι ότι σε ακούω αλλαγμένο στις ιδέες σου.
Είχα μείνει ότι είσαι το απόλυτο racquet fashion-victim, κάθε χρόνο και την εκάστοτε καινούργια και τώρα σε ακούω να μιλάς για Head Youtek και μάλιστα σκέτη (ούτε καν IG)! Μπράβο ρε, είσαι σε καλό δρόμο! Άσχετα που η Head Speed MP Youtek, ειδικά η 16x19, με twistweight 10.72 μπαλατζάρουν σα βάρκα...
Simpl μη τους δικαιολογείς. Έχω βάλει ένα σωρό αγγελίες αυτά τα χρόνια. Ξέρεις τι συμβαίνει στα pm με τους περίεργους. Το έχουμε δει το έργο όταν μπαίνει αγγελία μια aero... φεύγει σε χρόνο dt γιατί οι τύποι εκτος από τσαμπατζήδες είναι και ΑΜΠΑΛΟΙ. Και επειδή είμαι και σε τόσα αλλά forum αυτή την απαξία σε αγοραπωλησίες δεν την έχω δει άλλου. Όσον αφορά την Head η σύγκριση γίνεται με τις μεταγενέστερες Graphene. Ε οι youtek είναι οι τελευταίες των μοικανων....βάρκα ξεβαρκα έλα βρες μου άλλη 315 με τόσο γρήγορη αιώρηση. Επίσης δεν ξέρω πολλές 100αρες με τέτοιο control, αίσθηση και κούμπωμα. Αλλά αυτό το αφήνω στο περί ορέξεως κολοκυθόπιτα.
Η δικιά μου είναι κατάσταση 9/10
https://www.ebay.com/sch/i.html?_nkw...peed+mp+youtek
''Δυστυχώς στη χώρα μας (βάζω και το εαυτό μου μέσα) προφανώς και λόγω της καπελωμένης τιμής στα πάντα θεωρούμε κάθε αγορά αντικειμένου ( που στο φινάλε είναι «αναλώσιμο» ) ως την «επένδυση του αιώνα». Πρώτα το ψειρίζουμε μέχρι αηδίας για να το πάρουμε και στη συνέχεια, όταν αποφασίζουμε να το δώσουμε μετά από 10 χρόνια, θέλουμε και όλα τα λεφτά μας πίσω.''
''Ξέρεις τι συμβαίνει στα pm με τους περίεργους. Το έχουμε δει το έργο όταν μπαίνει αγγελία μια aero... φεύγει σε χρόνο dt γιατί οι τύποι εκτος από τσαμπατζήδες είναι και ΑΜΠΑΛΟΙ. Και επειδή είμαι και σε τόσα αλλά forum αυτή την απαξία σε αγοραπωλησίες δεν την έχω δει άλλου.''
ΣΟΦΑ ΛΟΓΙΑ!
----------------------------------------
Μέρος 4ο
Η πιο επιτυχημένη «ελληνική» ρακέτα!
Είχαν περάσει περίπου δύο ώρες από τη στιγμή που στριμώχτηκε στην οικονομική θέση του Airbus Α310 και όλη αυτή την ώρα δεν είχε σταματήσει να κάνει χιλιάδες σκέψεις στο μυαλό του. Άλλη μια διαφορετική, κάθε λίγα δευτερόλεπτα. Και ήθελε ακόμα τρεισήμισι ώρες μέχρι να φτάσει στον προορισμό του. Υπολόγισε ότι τώρα πρέπει να περνούσε επάνω από την Ελλάδα. Την Ελλάδα που τόσο πολύ αγαπούσε και ας μην είχε ζήσει ποτέ εκεί. Προσπάθησε να ξεχωρίσει ένα μικρό ίχνος γης ανάμεσα από τα πυκνά μαύρα σύννεφα του Οκτωβριάτικου ουρανού, χωρίς να τα καταφέρει.
Παρότι ήταν ακόμα παιδί, είχε κλείσει τα δεκατέσσερα μόλις πριν λίγους μήνες, είχε μπει πολλές φορές ως τώρα σε αεροπλάνο, πηγαίνοντας σε διάφορα τουρνουά στην Ευρώπη. Αυτό το ταξίδι ήταν όμως διαφορετικό. Τώρα δεν υπήρχε κλεισμένο εισιτήριο επιστροφής. Τώρα πήγαινε για να μείνει. Πόσο; Δεν ήξερε και ούτε μπορούσε να φανταστεί. Ίσως μόλις μια εβδομάδα. Ίσως πάλι, όλη του τη ζωή. Ο στόχος ήταν μεγάλος. Να γίνει ο καλύτερος παίκτης του κόσμου. Το Νο1. Το πίστευε; Όχι. Το ήθελε, προσεύχονταν κρυφά γι’ αυτό, αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν το πίστευε. Και πώς θα μπορούσε να το πιστέψει; Ότι αυτός, ανάμεσα σε τόσα άλλα, «εκατομμύρια, αν το σκεφτείς» παιδιά θα είναι ο καλύτερος; «Για να το πιστεύει όμως ο coach ίσως και να γίνεται», ψιθύρισε. Η μεσήλικη κυρία που κάθονταν στη διπλανή θέση γύρισε, τον κοίταξε και του χάρισε ένα χαμόγελο συμπάθειας.
«Καλύτερα να κοιμηθώ λίγο» σκέφτηκε.
«Θα είναι μια μεγάλη μέρα σήμερα».
Καιρός για χάσιμο δεν υπήρχε. Το πρόγραμμα, ακόμα και αυτή την πρώτη ημέρα που θα έφτανε ήταν ήδη ορισμένο. Το απόγευμα θα έκανε κιόλας την πρώτη του προπόνηση. Δεν χρειάστηκε και πολύ μέχρι να τον πάρει ο ύπνος. Ήταν μόλις 7:30 το πρωί και ήταν ήδη στο πόδι από τις 3:00 π.μ., μέχρι να ετοιμάσει το σάκο του και μια τεράστια βαλίτσα του με όλες τις σπιτικές αναμνήσεις που έπρεπε να πάρει σε αυτό το, κανείς δε ξέρει πόσο, μεγάλο ταξίδι...
-----------
Τον ξεχώρισε από μακριά. Άλλωστε ήταν ο μόνος που φορούσε αθλητική φόρμα απ’ όσους έφτασαν με τη συγκεκριμένη πτήση. Μπορεί να ήταν ακόμα παιδί, αλλά φαίνονταν αρκετά μεγαλύτερος από την ηλικία του.
«Καλωσόρισες» του είπε με σπαστά ελληνικά.
«Βλέπω έφερες μαζί και τις ρακέτες σου» συνέχισε με επίσης σπαστά αγγλικά και έριξε το σάκο και την πελώρια βαλίτσα στο πίσω μέρος ενός Renault Kangoo, βαμμένου στα χρώματα της Ακαδημίας.
«Ξέρεις, δεν θα σου χρειαστούν αυτές ποια. Είσαι εδώ για να γίνεις επαγγελματίας. Αυτές δεν κάνουν. Χρειάζεσαι εξοπλισμό πρωταθλητή».
Το παιδί τον κοίταξε με τρόμο.
Σαν να κατάλαβε την έγνοια του, συνέχισε.
«Μη φοβάσαι. Θα πάρουμε μόνο τέσσερις. Νομίζω είναι αρκετές για αρχή. Αυτές, οι πρώτες, θα είναι δώρο από ‘μένα. Εάν όλα πάνε κατ’ ευχή, βλέπουμε μετά».
Ο μικρός ένιωσε προς στιγμή ανακούφιση αλλά συνάμα και μια δέσμευση.
Και αν δεν πήγαιναν όλα κατ’ ευχή;
«Κοίτα, πρέπει να βρούμε μια ρακέτα που θα χτίσουμε το παιχνίδι σου πάνω σ’ αυτή» συνέχισε ο coach. «Μια ρακέτα με την οποία θα παίζεις με αυτή σε όλη σου τη καριέρα. Αλήθεια, ποιος είναι ο αγαπημένος σου παίκτης;».
«Ο Agassi» απάντησε ο μικρός, χωρίς δισταγμό.
«Θα ήθελα τη ρακέτα κάποιου που έχει κερδίσει Grand Slam. Έτσι θα ξέρω ότι η ρακέτα μπορεί και εάν δε κερδίσω ποτέ ένα, το πρόβλημα θα είμαι εγώ. Οπότε ή του Agassi ή του Sampras θέλω» συνέχισε με πρωτόγνωρη για την ηλικία του ωριμότητα.
Ο coach τον κοίταξε και χαμογέλασε.
«Δε μπορώ να σου πάρω καμία από αυτές. Και μη σκεφτείς ότι το πρόβλημα είναι τα χρήματα. Θα με σκοτώσει η μητέρα σου εάν σε στείλω πίσω την επόμενη εβδομάδα ανάπηρο. Μπορεί να είσαι αρκετά εύσωμος για την ηλικία σου, αλλά δεν παύεις να είσαι ακόμα παιδί. Δεν μπορείς να παίξεις ακόμα με τέτοιες βαριές και δυσκίνητες ρακέτες».
«Τότε ίσως η κόκκινη, εκείνου του άλλου, του Ρώσου; Εκτός από τον Andre και τον Pete κέρδισε και αυτός Grand Slam φέτος. Εκείνου κάνει;» ρώτησε ο μικρός με αγωνία, καθώς οι επιλογές του αναπάντεχα στένευαν.
«Ναι, κάνει» είπε ο coach.
«Πάμε, τώρα κιόλας, τις να πάρουμε. Είναι άλλωστε στο δρόμο μας. Το απόγευμα θα παίξεις με αυτές...»
Συνεχίζεται....
----------------------------------------
Μας τα έχεις κάνει τσουρέκια. Ακόμα να μας πεις το μοντέλο. Αν ετοιμάζεις βιβλίο ρίξε μου ένα preorder σε audiobook για iBooks γιατί βαριέμαι να διαβάζω :p
Χαχαχαχα
Όχι, όχι τσουρέκια. Sachertorte!
https://www.rewe.de/_ts_015064185419...ch_kv_1480.jpg
Όλο hint σας δίνω! Τι άλλο να κάνω ο Σωκράτης;
Χαχαχαχα
Για κάνα παγδατη μου μυρίζει
Στάλθηκε από το Redmi Note 4 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
Μα, τον έχει βάλει στο πρώτο ποστ...
Στάλθηκε από το G8341 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
Αν είναι αυτή την ξέρουμε εδώ και καιρό ότι είναι ρακετονι και είναι στα άμεσα σχέδια να παιχτεί.
https://www.tenniswarehouse-europe.com/Pacific_BXT_X_Force_Pro_No_1_Racket/descpageRCPACIH-XFP1.html
.
Χωρίς να υπάρχει σοβαρός λόγος «για δικαιολογίες» θα ήθελα να σας πω δύο-τρία πράγματα, καθώς αναφέρετε αρκετοί ότι σας έχω «σκάσει» με αυτό το αρθράκι.
Όταν ξεκίνησα να το γράφω, στο τέλος Ιουνίου, που έπιασα την (πρώτη) ρακέτα στα χέρια μου, είχα σκεφτεί ότι όπως κάθε κείμενο που «σέβεται τον εαυτό του» θα πρέπει να έχει και προσωπικές εντυπώσεις αλλά και δευτερογενείς πληροφορίες για τη ρακέτα.
Οι προσωπικές εντυπώσεις απαιτούν κάποιο χρόνο για να διαμορφωθούν σφαιρικά και εκτός των καλοκαιρινών διακοπών που δεν έπαιξα καθόλου, είχα και ένα πρόβλημα με το πέλμα το οποίο με έκανε (και ακόμα με κάνει) να μη παίζω δυστυχώς τένις πάνω από 3-4 φορές το μήνα.
Παράλληλα, καθώς μιλάμε για ρακέτες της δεκαετίας του ’90, η αναζήτηση πληροφοριών και φωτογραφιών στο internet αποδείχθηκε πολύ δύσκολη. Οι παλαιότεροι θα θυμούνται πώς ήταν το internet την εποχή εκείνη... Σχεδόν ανύπαρκτο!
Τέλος, στην πορεία θέλησα να πλατύνω τη γνώση μου, με την αγορά προγενέστερων και μεταγενέστερων εκδόσεων εκείνης της αρχικής ρακέτας. Πράγμα το οποίο επίσης δεν είναι και πολύ εύκολο καθώς μιλάμε για, κυριολεκτικά, συλλεκτικά κομμάτια. Τα οποία δεν μπορούσαν να βρεθούν εύκολα. Απαιτούν χρόνο και κόπο, ειδικά εάν θέλει κάποιος να αποφύγει τις κακοτοπιές και να βρει μερικά σε πραγματικά καλή κατάσταση.
Σκεφτείτε ότι η μία από τις πέντε που έχω έως τώρα έκανε περίπου 1,5 μήνα να φτάσει στα χέρια μου από τη στιγμή που τη βρήκα και αυτό με απίστευτη περιπέτεια! Φανταστείτε ότι την αγόρασε γνωστός-γνωστού χέρι-με χέρι από αγγελία στο εξωτερικό και την έστειλε Ελλάδα μετά, πρώτα σε άλλον και μετά έφτασε σε ‘μένα! Ιστορίες για φίδια δηλαδή!
Τις δε δύο από τις πέντε, δεν έχω καταφέρει ακόμα να τις παίξω ούτε στιγμή...
Οπότε λίγη υπομονή... Μόλις μπορέσω θα σας ανεβάσω ότι «δευτερογενές» έχω μαζέψει και σε δεύτερο χρόνο θα βάλω και τη δική μου άποψη, που υποθέτω ότι δεν σας καίει και πολύ... ;)
Ζητώντας την κατανόησή σας,
Μάνος
Για το πέλμα τα έχω περάσει και είμαι πλέον expert. Αν θέλεις κάποια συμβουλή πες μου.
------------------------
Μέρος 5ο
Η πιο επιτυχημένη «ελληνική» ρακέτα!
Η παραπάνω ιστορία είναι φανταστική, αλλά είναι πιθανό να είναι αρκετά κοντά στα πραγματικά γεγονότα που συνέβησαν τότε, στα τέλη της δεκαετίες του ‘90...
Ο «μικρός» είναι, όπως κάποιοι έχετε ήδη καταλάβει, ο «Έλληνας» Μάρκος Παγδατής! Ο «Coach» είναι φυσικά ο Patrick Mouratoglou, ο οποίος έχει και αυτός Ελληνικές ρίζες από τον πατέρα του και εκείνο τον Οκτώβριο του 1999 προσκάλεσε τον νεαρό Παγδατή, ήταν μόλις 14 ετών ο Μάρκος τότε, στη σχετικά νεοσύστατη ακαδημία που είχε ιδρύσει μόλις τρία χρόνια πριν (1996) και η οποία είχε εκείνη την εποχή την έδρα της στα περίχωρα του Παρισιού.
https://i.postimg.cc/LXPW3Z7Y/Marcos-Patrick-LOW.jpg
Ο «Ρώσος» που είχε κερδίσει εκείνη τη χρονιά (1999) το Αυστραλιανό Open ήταν ο Yevgeny Kafelnikov! Ένας παίκτης που μπορεί να κέρδισε στην καριέρα του μόνο δύο Grand Slams (French Open 1996, Australian Open 1999), βρέθηκε όμως εκείνη την ίδια χρονιά στο Νο1 του κόσμου και ακόμα και σήμερα φιγουράρει στο Νο23 της λίστας των εσόδων από έπαθλα τένις όλων των εποχών, πάνω και από άλλους αρκετά πιο αναγνωρίσιμους παίκτες, όπως οι Goran Ivanisevic, Stefan Edberg, Andy Roddick, Lleyton Hewitt, ακόμα και πάνω από τoν «πολύ» Ivan Lendl των 8 Grand Slams!
https://i.postimg.cc/TYv9Z3Nx/Kafelnikov-1999-low.jpg
Η «κόκκινη» ρακέτα με την οποία έπαιζε ο Kafelnikov τότε και με την οποία παίζει και ο Μάρκος σε όλη του την επαγγελματική σταδιοδρομία ήταν η Fischer Vacuum Technic Pro 98 ή εν’ συντομία Fischer VT Pro 98. Πρόκειται για μια ρακέτα η οποία, όπως είπα και στην αρχή, ήταν μια απλή ρακέτα εμπορίου, την οποία μπορούσε να αγοράσει οποιοσδήποτε, από οποιοδήποτε τενιστικό κατάστημα τη δεκαετία του ‘90!
Κάπου διάβασα ότι ο Μάρκος παίζει με Fischer από την ηλικία των 7 ετών, αν και δεν πιστεύω ότι ακόμα και ένα ταλέντο όπως ο Μάρκος μπορούσε να σηκώνει μια ρακέτα 340 γρ σε τόσο μικρή ηλικία. Αλλά γιατί όχι; Μήπως τις μεταλλικές ρακέτες οι ξύλινες δεν ήταν ακόμα βαρύτερες; Και με αυτές δε μάθαινάν όλοι, και οι μικροί, τένις; Σε κάθε περίπτωση, μόνο ο ίδιος ο Μάρκος μπορεί να επιβεβαιώσει κάτι τέτοιο!
Το σίγουρο είναι ότι από την πρώτη χρονική στιγμή από την οποία υπάρχουν ντοκουμέντα, εικόνες και βίντεο δηλαδή, έως και σήμερα που γράφεται αυτό το κείμενο, ο Μάρκος φαίνεται ότι χρησιμοποιεί την Fischer VT Pro 98!
https://i.postimg.cc/C5ZZzS64/Simpli...2018-5-LOW.jpg
Για όσους δεν έχουν ακούσει κάτι για την Αυστριακή (σ.σ. εδώ κολλάει και το παραπάνω εικονιζόμενο γλυκό) εταιρεία Fischer, να πούμε ότι και αυτή, όπως και η Head, έχουν τις επιχειρηματικές ρίζες τους στην κατασκευή σκι χιονιού και στην πορεία, μετάφεραν την υψηλή τεχνογνωσία τους στα κράματα αλουμινίου, ανθρακονημάτων κλπ. στα τμήματα παραγωγής μεταλλικών ρακετών που δημιούργησαν τις δεκαετίες ’60 και το ’70. Δυστυχώς η Fischer, παρότι κατά γενική ομολογία παρήγαγε κορυφαίες ρακέτες τένις, δεν ακολούθησε το δυνατό μάρκετινγκ και τις χορηγίες σπουδαίων παικτών όπως η Head, με αποτέλεσμα μεταξύ 2008 και 2009, σχεδόν 35 χρόνια από την έναρξη της «τενιστικής» της δραστηριότητας το 1974, να αποφασίζει ότι δεν είχε πλέον εμπορικό ενδιαφέρον η διατήρηση του συγκεκριμένου τμήματος καθότι συνείσφερε μόνο ένα μικρό μονοψήφιο ποσοστό στα συνολικά κέρδη της, και να επικεντρωθεί ξανά αποκλειστικά στα σκι.
Έτσι, πούλησε τη συγκεκριμένη δραστηριότητα και μαζί όλα τα γνωστά καλούπια της, στη Γερμανική Pacific, η οποία από το 1972 που ιδρύθηκε και έως τότε δεν είχε καταφέρει να κάνει αισθητή την παρουσία της στην τενιστική αγορά.
Μεταξύ τους και το πιο φημισμένο ίσως από τα καλούπια της (molds), εκείνο με τον κωδικό «252» (σ.σ. μάλλον μια ειδική συμφωνία πρέπει να έγινε για αυτό, για την οποία θα μιλήσουμε στο 6ο μέρος του άρθρου), το οποίο είχε βάλει σε αδράνεια από το 2004, όταν βγήκε η τελευταία Fischer με αυτό και το οποίο χρησιμοποιήθηκε ξανά για την Pacific X Force Lite του 2010 και στη συνέχεια στην Pacific BXT X Force Pro No. 1 του 2015. Δυστυχώς όμως και οι δύο αυτές ρακέτες έχουν α) χαμηλότερο βάρος σε σχέση με την αρχική Fischer, είναι 280 γρ και 325 γρ. πλεγμένες αντίστοιχα και β) ακόμη πιο δυστυχώς δεν έχουν τα hi-tech κεραμικά υλικά που χρησιμοποιούσε έως το 1999 η Fischer και τα οποία έκαναν την τεράστια διαφορά στην αίσθηση της ρακέτας, κάτι που προφανώς βοήθησε και στην εκτίμηση και στην αφοσίωση του Μάρκου σε αυτή!
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα, γι’ αυτή την καταπληκτική ρακέτα της Fischer, από την αρχή!
Όσοι έχουν ασχοληθεί με ρακέτες Fischer θα γνωρίζουν το πραγματικό «χάος» με τα άπειρα και παραπλήσια ονόματα που συνήθιζε να δίνει η Αυστριακή εταιρεία στα διάφορα μοντέλα της, με αποτέλεσμα να είναι πολύ δύσκολο έως αδύνατο να βγάλει ένας αγοραστής άκρη... Ένα ακόμα δείγμα του κακού μάρκετινγκ που ακολουθούσε δυστυχώς η εταιρεία.
https://i.postimg.cc/fW67mrjb/Simpli...n-2018-LOW.jpg
Το πρώτο όνομα της συγκεκριμένης ρακέτας που χρησιμοποιεί ο Μάρκος και πριν αυτή ονομαστεί Fischer Vacuum Technic Pro 98 (ή εν συντομία VT Pro 98) το 1998 όπου ξεκινά η παραπάνω δική μας φανταστική ιστορία, ήταν Fischer Vacuum Mid Plus Pro. Πρωτοκυκλοφόρησε το 1992 ακριβώς με το ίδιο αναγνωρίσιμο καλούπι «252» του οποίου θα δούμε αναλυτικά την «περιπέτεια» στη συνέχεια, και κατά μία έννοια (έστω με διαφορετικό βάρος και κατώτερα υλικά κατασκευής) είναι διαθέσιμη ως σήμερα, 26 χρόνια μετά την πρώτη εμφάνισή της!
Συνεχίζεται...
-------------------------
Μέρος 6ο.?
Στάλθηκε από το G8341 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
Ναι nik_, θα υπάρξει σύντομα το 6ο!
Πιθανόν και ένα 7ο και τελευταίο, γιατί δεν βλέπω να χωράνε όλα στο 6ο.
Από τις γιορτές που ανέβασα το 5ο μέχρι και σήμερα πέρασα δύο πολύ δύσκολους μήνες στη δουλειά, πάνω από τα μισά Σ/Κ ήμουν εκεί...
Οπότε μόνο μυαλό για άρθρο δεν υπήρχε... Έπαιξα και τένις ...ΜΙΑ φορά!!!
Τώρα όμως πέρασε η "πίκρα".
Θα το φροντίσω σύντομα! ;)
.
Ξεκίνησα το 6ο μέρος και καλώς εχόντων θα είναι έτοιμο σε μερικές ημέρες.
Πραγματικά είναι απάνθρωπο αυτό το θέμα!
Χίλιες φορές πιο δύσκολο μου έχει φανεί αυτό από το άρθρο της επιλογής ρακέτας.
Πολύ δύσκολο να βρεθούν αξιόπιστες πληροφορίες για τις αρχές του '90...
Τέλος πάντων. Κάτι θα σας έχω σύντομα!!
Να πω επίσης ότι επειδή «κάποιοι» ανέφεραν σε άλλα threads ότι ακόμη περιμένουν να μάθουν (sic) «ποιά είναι η πιο επιτυχημένη ελληνική ρακέτα», να επαναλάβω εδώ στην αρχή του 6ου μέρους, ότι είναι η Fischer Vacuum Midplus ή όπως ονομάστηκε μετέπειτα η Fischer Vacuum Technic Pro 98 και εν συντομία VT Pro 98 και την οποία χρησιμοποιεί σε όλη του τη σταδιοδρομία ο Μάρκος Παγδατής. Με αυτή ο Μάρκος έφτασε τον Αύγουστο του 2006 στο υψηλότερο ATP Ranking που έχει βρεθεί ποτέ κάποιος Έλληνας, συγκεκριμένα στο No 8. Ελπίζω τώρα η απάντηση να είναι απόλυτα κατανοητή από όλους...
Όσοι θέλετε να μάθετε περισσότερα για αυτή την υπέροχη ρακέτα, με τεράστια διαφορά η καλύτερη ρακέτα που έχω χρησιμοποιήσει ποτέ, μπορείτε να συνεχίσετε να διαβάστε και το 6ο μέρος σύντομα!
Όσοι καλύφτηκαν με την παραπάνω απάντηση, μπορούν να ξεκουραστούν, μετά την ταλαιπωρία τόοοοσου διαβάσματος!
LOL. :D
Ανάσταση!!!
https://youtu.be/g7kS68T6ptA
Φίλε geods, γενικά οι παλαιότερες ρακέτες είναι φτηνές, όπου και αν τις βρεις...
Ευτυχώς για όσους, σαν και μένα ασχολούνται με διαχρονικές - συλλεκτικές ρακέτες, οι περισσότεροι ακολουθούν και στις ρακέτες τη "μόδα" που επιτάσσει να μην εμφανίζεσαι στο club με περσινή ρακέτα!! Σε αντίθεση με τους επαγγελματίες παίκτες που παίζουν με ρακέτες που βασίζονται σε μοντέλα 20ετίας και βάλε...
Φτηνές παλιές ρακέτες (με 30-40 ευρώ) υπάρχουν και εδώ στο forum, στο ebay και σε άλλα sites αγγελιών από ιδιώτες, πχ. stringforum κλπ
Βέβαια το να αγοράσεις από αυτά τα "τρίτα" sites εμπεριέχει χρόνο και κόπο...
Νομίζω ότι η παρακάτω αναφορά μου είναι ενδεικτική:
Αυτή η αναζήτηση (και προς Θεού, αυτό δεν το λέω υποτιμητικά) δεν είναι για όλους, ούτε για συνέχεια... Κουράζει...
Δεν είναι σα να πηγαίνεις στο super market και να παίρνεις μια από το ράφι...
simp ακόμα και την επικονίαση του Crataegus azarolus να έγραφες θα το διάβαζα. Οπότε άντε με το καλό να δούμε και κάτι διαφορετικό.
.
Και επίσημα πλέον το thread μετονομάζεται σε "Η δεύτερη πιο επιτυχημένη "ελληνική" ρακέτα!".
Ά ρε Στέφανε τι μας κάνεις... Μου το κατέστρεψε το αρθράκι...
:D :D :D :D
.
Εαν αναμονή του επόμενου μέρους ..ένα "ευχάριστο μουσικό διάλειμμα", που λέγανε και κάποτε!!!!
"Εξαιρετικά αφιερωμένο" σε κάτι πλέον εντελώς "κολλημένα" παιδιά με τις Fischer, προς Κ. Πετράλωνα μεριά και ακόμη παραπέρα!!
χαχαχαχα
https://www.youtube.com/watch?v=Ta1UCK6Ks-E
:o :p
Ξεκίνησα το άρθρο, με όλη τη καλή διάθεση, πριν ένα χρόνο πέρσι το καλοκαίρι και ακόμα το παλεύω να το τελειώσω...
Ο χρόνος τρέχει και δυστυχώς, μαζί του τρέχω και γω!
Εν τω μεταξύ:
- Η συγκεκριμένη ρακέτα ΔΕΝ είναι πια η πιο επιτυχημένη καθώς ο Τσιτσιπάς, μέσα στους μήνες που μεσολάβησαν από τη πρώτη δημοσίευση, ανέβηκε σε υψηλότερη θέση στην κατάταξη!
- Ήρθε τώρα και η ανακοίνωση του Μάρκου Παγδατή να κάνει τη συγκεκριμένη ρακέτα "ιστορική" καθώς δε γνωρίζω κάποιον άλλο επαγγελματία να τη χρησιμοποιεί ως σήμερα στο tour... Μακάρι να γίνει ένα θαύμα και να κλείσει τη καριέρα του με ένα Wimbledon. Είναι από τους παίκτες που σίγουρα άξιζε να σηκώσει ένα Slam!
https://www.youtube.com/watch?time_continue=476&v=r0bH1iGEGVM
Σε κάθε περίπτωση, η Fischer VT Pro 98 ήταν και παραμένει μια διαχρονική επαγγελματική ρακέτα, η οποία έχει κατακτήσει, σε αυτούσια μορφή, δύο Grand Slams και μπορεί ακόμα και σήμερα να βρεθεί σε ιστοσελίδες αγγελιών-δημοπρασιών σε πολύ καλή τιμή!
Αλλά δεν υπόσχομαι τίποτα πια...
Το ξέρω. Είναι γελοίο.
Θα το τελειώσω το άρθρο ...όταν θα έτοιμο!!!!
:o
.
Θεός ο Μάρκος!
Μετά το τέλος του αποχαιρετιστήριου αγώνα, μοιράζει στον κόσμο όλα του τα υπάρχοντα!!
Ακόμα και τις έξτρα ρακέτες που είχε στην κερκίδα η ομάδα του!!
Κράτα και μια για εμάς Μάρκο!!!!!! :rolleyes: :rolleyes:
Χαρήκαμε που σε είδαμε να παίζεις στην εποχή μας!