Αρχικό μήνυμα απο
constantinos
Επειδή τυχαίνει να έχω παιδιά κοντά σε αυτές τις ηλικίες που ασχολούνται, όχι σε αγωνιστικό επίπεδο ακόμη, και είμαι αρκετές ώρες στα γήπεδα έχω παρατηρήσει το εξής.
Το πρόβλημα δεν είναι η υπερπροπόνηση αλλά η ψυχολογική πίεση που δέχονται τα παιδιά σε αυτή την ηλικία πιεζόμενα από τους γονείς τους. Έχω δει παιδιά να βάζουν τα κλάματα όταν χάνουν ένα παιχνίδι με τους γονείς τους αντί να τα ενθαρρύνουν να ασκούν κριτική για το παιχνίδι τους.
Με λίγα λόγια τα παιδιά κάνουν κάτι όχι γιατί το αγαπούν αλλά αντίθετα γιατί το θέλουν οι γονείς τους. Το αποτέλεσμα είναι στα 15 να έχουν σταματήσει. Μόνο λίγα παιδιά συνεχίζουν αγωνιστικά με επιτυχία γιατί και τους αρέσει αυτό που κάνουν αλλά έχουν και ταλέντο.