Χωρις να ειμαι ειδικος σε κανενα θεμα προπονητικης, θα σου γραψω την δικη μου εμπειρια με το forehand. Μεχρι και τα μεσα του καλοκαιριου το backhand μου -ειδικα στην ευθεια- ηταν πολυ πιο απειλητικο απο το forehand.

Ο λόγος: θεωρουσα πιο ευκολο το forehand και δεν συγκεντρωνόμουν στις λεπτομεριες ετοιμασιας του χτυπήματος, όπως εκανα στο backhand.
Αρχισα με περισσοτερη λεπτομερεια να γυριζω σωμα και κορμο με αγκωνα ψηλά και να δειχνω με το αριστερο χέρι το σημείο που θέλω να χτυπήσει την μπάλα η ρακέτα μου, και απλά το έκανα ριχνοντας συνεχως το κεφάλι της ρακετας ολο και πιο κατω και πηγαίνοτας το σημείο επαφης λιγο πιο μπροστα με τον καιρο.

Τα αποτελέσματα σε εμένα ειναι: βαθύτερες μπάλες, περισσότερο spin και επιθετικότητα καθως ο αγκωνας που μενει ψηλα δεν επιτρέπει να φερω την ρακετα κοντα στο σωμα ή να χτυπήσω την μπάλα πολύ χαμηλά. Όταν θελω να το κανω προσθέτω χαμήλωμα λυγιζοντας τα γόνατα, προσπαθώντας να μην αλλάξω κάτι αλλο στην διαδικασία. Όσο περνάει ο καιρός πηγαίνω και σε πιο open stance που κάνει το forehand στην ευθεία πολύ επιθετικό. Εκεί μετατοπίζω το σημείο επαφής για βοήθεια στο control, πιο μπροστα για διαγώνιο χτύπημα και πιο πισω για την ευθεία.